Jak zostać przewodnikiem po Warszawie?

Warszawa – stolica naszego kraju to bez wątpienia miejsce warte zobaczenia. Bogactwo historyczne, piękno Starego Miasta oraz liczne atrakcje rokrocznie przyciągają wielu turystów z Polski, zza granicy oraz przeróżnych wycieczek szkolnych.

Przewodnik po Warszawie

Wielu z takich odwiedzających na pewno będzie chciało zatrudnić przewodnika, żeby dokładnie zapoznać się z miastem. Ponieważ ostatnimi czasu coraz więcej osób podróżuje, popyt na usługi przewodników cały czas rośnie. Teoretycznie zatem warto zostać licencjonowanym przewodnikiem po Warszawie. Dlaczego jednak tylko teoretycznie? Otóż droga do bycia przewodnikiem nie jest tak łatwa i musimy być naprawdę pewni tej decyzji.

Krok pierwszy – pasja i cierpliwość

Na początek warto zobaczyć, czy mamy u siebie dwie cechy, które każdy przewodnik po Warszawie obowiązkowo powinien mieć. Pierwsza z nich to pasja – do historii, do Warszawy. Bez niej ani nam nie będzie podobał się ten zawód, ani nie zainteresujemy słuchaczy. Druga zaś cecha to cierpliwość. Grupy zwiedzających są różne – czasem są to pełne energii dzieci, czasem zaś starsi ludzie, którym trzeba informacje powtarzać.

Krok drugi – kurs PTTK

Jeśli nadal jesteśmy zdecydowani zostać przewodnikiem, to należy ukończyć kurs przewodników organizowany przez Warszawski Oddział Przewodników PTTK. Kurs trwa około 10 dni i kosztuje zazwyczaj koło 1600 zł. Obejmuje on łącznie 211 godzin i składa się z wykładów teoretycznych oraz z ćwiczeń w terenie i wycieczek autokarowych. Należy koniecznie podkreślić, że w kursie mogą wziąć udział tylko osoby, które ukończyły 18 lat, mają wykształcenie przynajmniej średnie oraz nie były karane za przestępstwa umyślne lub inne związane z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego.

Krok trzeci – cechy charakteru każdego przewodnika

Czy jednak na pewno warto iść na ten kurs? To jednak jest pewien wydatek. Warto wcześniej się zastanowić, czy rzeczywiście chcemy oprowadzać wycieczki, czy mamy na to siłę. Ponadto – czy generalnie lubimy ludzi, potrafimy mówić długo i ciekawie i nie czujemy się źle będąc w centrum uwagi. Przewodnik jest trochę jak kapitan – musi zapanować nad innymi, zaciekawić ich.

Krok czwarty – pomocne studia i kursy

Na koniec warto się jeszcze zastanowić, czy istnieją jakieś zajęcia, które pozwolą nam zostać bardzo dobrym przewodnikiem. Po ukończeniu kursu organizowanego przez PTTK zdobędziemy wymaganą licencję, jednak zawsze warto się dokształcić.

Na pewno dużym atutem będzie znajomość języków obcych oraz studia historyczne, kulturoznawcze albo pokrewne. Warto też pójść na jeden z wielu kursów dotyczących sposobów wypowiadania się, panowania nad głosem oraz zaciekawiania publiczności.

Krok piąty – dodatkowe atuty i zainteresowania

Dobrze jest także przyjrzeć się swoim innym pasjom. Bardzo możliwe, że dzięki nim zaciekawimy słuchaczy. Może to są samochody, walka bronią białą, przyroda albo literatura? W każdej z tych dziedzin da się znaleźć coś ciekawego.

Profesjonalny przewodnik po Warszawie www.agusinfo.com może zapewnić wyjątkowe zwiedzanie Warszawy.

 

Biznes w Polsce

Przedsiębiorca, który rejestruje firmę, musi przypisać swoją działalność do określonego kodu w Polskiej Klasyfikacji Działalności, czyli wybrać kod PKD.

Kody są wykorzystywane w statystyce publicznej, ale mają też duże znaczenie praktyczne. Na przykład niektóre kody są powiązane z określonymi formami opodatkowania, obowiązkiem korzystania z kasy fiskalnej lub rejestracją VAT.

Wyszukaj taki kod, który najbardziej odpowiada temu, co chcesz robić. Wybierz jeden kod główny, czyli związany z działalnością, która powinna ci przynosić największe przychody, i dowolną liczbę kodów dodatkowych.

Co do zasady przedsiębiorcy mogą działać swobodnie. To znaczy, że nie potrzebują niczyjej zgody na prowadzenie konkretnej działalności.

Czasami jednak, aby prowadzić biznes, musisz mieć określone uprawnienia zawodowe posiadać określony sprzęt lub warunki lokalowe. Są też takie biznesy, które możesz prowadzić dopiero po uzyskaniu pozwolenia odpowiednich instytucji publicznych.

W tych przypadkach może ci być potrzebna licencja, koncesja, zezwolenie lub wpis do rejestru działalności regulowanej. Musisz się o nie postarać już po zarejestrowaniu firmy.

Obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego, którzy chcą wykonywać w Polsce działalność gospodarczą, mogą:

  • założyć w Polsce własną firmę jednoosobową lub dowolną spółkę handlową
  • świadczyć transgranicznie usługi – bez rejestrowania działalności w Polsce
  • założyć w Polsce oddział lub przedstawicielstwo.

Państwami członkowskimi UE są: Austria, Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Malta, Niemcy, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Szwecja, Węgry, Włochy.

Państwami członkowskimi Europejskiego Obszaru Gospodarczego, poza państwami członkowskimi UE, są Norwegia, Islandia, Liechtenstein.

Własną firmę, dowolną spółkę handlową, oddział lub przedstawicielstwo mogą założyć w Polsce, także obywatele USA oraz Konfederacji Szwajcarskiej.

Umowy międzynarodowe Traktat o stosunkach handlowych i gospodarczych między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, sporządzony w Waszyngtonie dnia 21 marca 1990 r. oraz Umowa między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską, z drugiej strony, w sprawie swobodnego przepływu osób umożliwiają zakładanie działalności gospodarczej przez obywateli Stanów Zjednoczonych Ameryki i Konfederacji Szwajcarskiej na takich samych zasadach, jak obywatele polscy.

Obywatele państw, które nie należą do Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego mogą:

  • założyć w Polsce własną firmę jednoosobową lub dowolną spółkę handlową, jeżeli mają tytuł pobytowy, który do tego uprawnia
  • założyć w Polsce spółkę komandytową, komandytowo-akcyjną, z ograniczoną odpowiedzialnością, prostą spółkę akcyjną i spółkę akcyjną
  • przystępować do spółki komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością, prostej spółki akcyjnej i spółki akcyjną oraz nabywać i obejmować udziały lub akcje w tych spółkach
  • założyć w Polsce oddział przedsiębiorcy zagranicznego, jeżeli ratyfikowane umowy międzynarodowe podpisane z Polską nie wykluczają takiej możliwości.

Wykaz ratyfikowanych umów międzynarodowych można znaleźć na stronie Internetowej Bazy Traktatów, prowadzonej przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych.

Przedsiębiorcami prowadzącymi we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową są: osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi, którym odrębne ustawy przyznają zdolność prawną. Za przedsiębiorców należy także uznać wspólników spółek cywilnych w zakresie wykonywanej przez nich działalności.

Wszyscy przedsiębiorcy podlegają wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) bądź do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (KRS).

Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej (w skrócie CEIDG) jest spisem przedsiębiorców, będących osobami fizycznymi, działających na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Spis prowadzony jest od 1 lipca 2011 r. w systemie teleinformatycznym przez ministra właściwego do spraw gospodarki na podstawie przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Rejestracja w CEIDG jest wolna od opłat.

W przypadku wyboru działalności w formie spółki osobowej albo kapitałowej rejestracji dokonuje się w Krajowym Rejestrze Sądowym, prowadzonym przez sądy rejonowe właściwe ze względu na siedzibę tworzonej spółki.

Warunki podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej przez osoby fizyczne na terenie Rzeczypospolitej Polskiej regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (DZ.U. z 2018 r., poz.647).

Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz osoby zagraniczne z państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.

Na takich samych zasadach jak obywatele polscy mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej także obywatele innych państw, którzy otrzymali m.in. zezwolenie na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodę na pobyt tolerowany, status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej lub korzystają z ochrony czasowej na jej terytorium.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *