Prawa ręka szefa

Zwiększanie kwalifikacji dla pracowników sekretariatu

Praktycznie w każdej firmie najbliżej szefa znajduje się asystent lub sekretarz (częściej asystentka lub sekretarka). W zależności od kompetencji, wiedzy oraz kwalifikacji zmieniać się może zakres obowiązków takiej osoby. Pracownik bezpośrednio podległy szefowi odpowiada na przykład za nawiązywanie kontaktu pomiędzy ludźmi z branży, wykonywanie telefonów, umawianie spotkań, planowanie, czasami więc jego zadania są bardzo istotne i nie można powierzyć ich komuś bez wiedzy i doświadczenia.

Odpowiednia linia kursów i szkoleń

Szkolenia przeznaczone dla asystentów czy pracowników sekretariatu są bardzo różne. Zdecydowanie osoba nowa zatrudniona przez firmę o konkretnych wymaganiach musi zacząć od absolutnych podstaw, dlatego na początku może zainwestować na przykład w szkolenia internetowe. Często sekretarz lub asystentka kierowani są odgórnie na szkolenia wyposażające ich w kwalifikacje odpowiednie do ich silnych stron, którymi warto wykazać się w pracy. Oprócz kursów komputerowych lub księgowych można liczyć na szlifowanie języków (głównie angielskiego), umiejętności wykorzystania specjalnych programów itd.

Jak wiele szkoleń?

Zdecydowanie największej ilości szkoleń potrzebują pracownicy nowi (dopiero rozpoczynający karierę) lub przekwalifikowani. Najbardziej inwestuje się w profesjonalne kursy dla osób z większym stażem w zawodzie, którzy rozwijają bardzo konkretne kwalifikacje i tym samym stają się prawdziwym potężnym kapitałem firmy. W ich przypadku każdy wydatek na szkolenie zwraca się, zwłaszcza jeśli kursy są pieczołowicie dobrane i nie zawierają powtarzającego się materiału.

Biznes w Polsce

Działalność gospodarczą rozpoczynamy od bezpłatnej rejestracji w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, którą prowadzi minister właściwy do spraw gospodarki.

Wniosek składa się na specjalnym formularzu, który jest dostępny na stronie internetowej CEIDG.

Wniosek ten musi być opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.
Wniosek można złożyć także w dowolnie wybranym urzędzie gminy osobiście lub listem poleconym (musi być wówczas opatrzony podpisem wnioskodawcy poświadczonym notarialnie). Wpis do CEIDG jest dokonywany najpóźniej następnego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku.

Do wniosku należy dołączyć oświadczenie o braku orzeczonych wobec wnioskodawcy zakazów prowadzenia działalności gospodarczej, zakazu wykonywania określonego zawodu i zakazu prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub opieką nad nimi. Należy również dołączyć oświadczenie o posiadaniu tytułu prawnego do każdej nieruchomości, której adres jest wpisywany w CEIDG (przedsiębiorca wpisany do CEIDG jest obowiązany posiadać tytuł prawny do nieruchomości, których adresy podlegają wpisowi) Ww. oświadczenia składane są pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
Wniosek o wpis do CEIDG jest jednocześnie wnioskiem o nadanie numeru REGON (rejestr podmiotów gospodarki narodowej), wnioskiem o nadanie NIP (Numer Identyfikacji Podatkowej) a także złożeniem oświadczenia o wyborze formy opodatkowania.

Jeżeli przedsiębiorca jest płatnikiem składek, do wniosku o wpis do CEIDG może dołączyć zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych i/albo do ubezpieczenia zdrowotnego, zgłoszenie do ubezpieczenia zdrowotnego członków rodziny, a także zmianę danych wskazanych w ww. zgłoszeniach lub zgłoszenie wyrejestrowania z ww. ubezpieczeń.
CEIDG przesyła dane do wskazanego przez przedsiębiorcę urzędu skarbowego, właściwego urzędu statystycznego oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.
Wniosek o wpis do CEIDG nie podlega żadnym opłatom.
Zaświadczeniem o wpisie do CEIDG jest wydruk ze strony internetowej CEIDG.

Organy administracji publicznej nie mogą domagać się od przedsiębiorców okazywania, przekazywania lub załączania do wniosków zaświadczeń o wpisie w CEIDG. Numerem identyfikacyjnym przedsiębiorcy w obrocie gospodarczym jest numer NIP.

Nie wymaga rejestracji drobna działalność zarobkowa osób fizycznych, których przychód nie przekroczy w żadnym miesiącu 50 proc. kwoty minimalnego wynagrodzenia. Informacje na temat takiej działalności można znaleźć w serwisie informacyjno-usługowym dla przedsiębiorcy.

Jak zgodnie z przepisami definiowana jest jednoosobowa działalność gospodarcza? Szukając odpowiedniej definicji należy zajrzeć do kilku aktów prawnych, m.in. ustawy o podatku dochodowym, ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz Ordynacji podatkowej. Zapisy jakie się w nich znajdują są w pewnej mierze do siebie podobne.

Zgodnie z nimi działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie wynikają m.in. z umowy o pracę, o dzieło, zlecenia, najmu czy sprzedaży praw autorskich.

Szczególnie wiele problemów przysparza określenie momentu, kiedy działalność zaczyna być ciągła i zorganizowana. Za ciągłość uznaje się nieprzypadkowe, regularne (a nie jednorazowe lub incydentalne) działania.

Z kolei działalność zorganizowana wiąże się z wykonywaniem szeregu następujących po sobie i powiązanych czynności, które mają na celu osiągnięcia zysku. Istotny jest tu fakt, że działalność wcale nie musi przynosić dochodu – decydujące może być, że jest tylko prowadzona w tym celu.

Możesz prowadzić firmę jednoosobową samodzielnie, jeśli jesteś osobą pełnoletnią, bo tylko wtedy ponosisz pełną odpowiedzialność za swoje działania i masz pełną zdolność do podejmowania decyzji.

Osoby niepełnoletnie, które chcą prowadzić własny biznes, w wielu sytuacjach będą musiały korzystać z pomocy swoich ustawowych przedstawicieli. Najczęściej będą to rodzice.

Żeby założyć firmę jednoosobową, nie musisz być obywatelem lub obywatelką Polski.

Obywatele:

  • państw członkowskich Unii Europejskiej i państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą w Polsce na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
  • państw spoza Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Polski na takich samych zasadach jak obywatele polscy, - jeżeli mają w Polsce, na przykład zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej czy zezwolenie na pobyt czasowy, wydane w określonym celu, na przykład w związku ze studiami.

2 komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *