Jak zostać przewodnikiem po Warszawie?

Warszawa – stolica naszego kraju to bez wątpienia miejsce warte zobaczenia. Bogactwo historyczne, piękno Starego Miasta oraz liczne atrakcje rokrocznie przyciągają wielu turystów z Polski, zza granicy oraz przeróżnych wycieczek szkolnych.

Przewodnik po Warszawie

Wielu z takich odwiedzających na pewno będzie chciało zatrudnić przewodnika, żeby dokładnie zapoznać się z miastem. Ponieważ ostatnimi czasu coraz więcej osób podróżuje, popyt na usługi przewodników cały czas rośnie. Teoretycznie zatem warto zostać licencjonowanym przewodnikiem po Warszawie. Dlaczego jednak tylko teoretycznie? Otóż droga do bycia przewodnikiem nie jest tak łatwa i musimy być naprawdę pewni tej decyzji.

Krok pierwszy – pasja i cierpliwość

Na początek warto zobaczyć, czy mamy u siebie dwie cechy, które każdy przewodnik po Warszawie obowiązkowo powinien mieć. Pierwsza z nich to pasja – do historii, do Warszawy. Bez niej ani nam nie będzie podobał się ten zawód, ani nie zainteresujemy słuchaczy. Druga zaś cecha to cierpliwość. Grupy zwiedzających są różne – czasem są to pełne energii dzieci, czasem zaś starsi ludzie, którym trzeba informacje powtarzać.

Krok drugi – kurs PTTK

Jeśli nadal jesteśmy zdecydowani zostać przewodnikiem, to należy ukończyć kurs przewodników organizowany przez Warszawski Oddział Przewodników PTTK. Kurs trwa około 10 dni i kosztuje zazwyczaj koło 1600 zł. Obejmuje on łącznie 211 godzin i składa się z wykładów teoretycznych oraz z ćwiczeń w terenie i wycieczek autokarowych. Należy koniecznie podkreślić, że w kursie mogą wziąć udział tylko osoby, które ukończyły 18 lat, mają wykształcenie przynajmniej średnie oraz nie były karane za przestępstwa umyślne lub inne związane z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego.

Krok trzeci – cechy charakteru każdego przewodnika

Czy jednak na pewno warto iść na ten kurs? To jednak jest pewien wydatek. Warto wcześniej się zastanowić, czy rzeczywiście chcemy oprowadzać wycieczki, czy mamy na to siłę. Ponadto – czy generalnie lubimy ludzi, potrafimy mówić długo i ciekawie i nie czujemy się źle będąc w centrum uwagi. Przewodnik jest trochę jak kapitan – musi zapanować nad innymi, zaciekawić ich.

Krok czwarty – pomocne studia i kursy

Na koniec warto się jeszcze zastanowić, czy istnieją jakieś zajęcia, które pozwolą nam zostać bardzo dobrym przewodnikiem. Po ukończeniu kursu organizowanego przez PTTK zdobędziemy wymaganą licencję, jednak zawsze warto się dokształcić.

Na pewno dużym atutem będzie znajomość języków obcych oraz studia historyczne, kulturoznawcze albo pokrewne. Warto też pójść na jeden z wielu kursów dotyczących sposobów wypowiadania się, panowania nad głosem oraz zaciekawiania publiczności.

Krok piąty – dodatkowe atuty i zainteresowania

Dobrze jest także przyjrzeć się swoim innym pasjom. Bardzo możliwe, że dzięki nim zaciekawimy słuchaczy. Może to są samochody, walka bronią białą, przyroda albo literatura? W każdej z tych dziedzin da się znaleźć coś ciekawego.

Profesjonalny przewodnik po Warszawie www.agusinfo.com może zapewnić wyjątkowe zwiedzanie Warszawy.

 

Biznes w Polsce

Polskie przepisy przewidują dużą swobodę prowadzenia działalności gospodarczej, co oznacza, że w większości wypadków możesz założyć firmę i prowadzić ją w wybranej przez siebie formie. Przeczytaj, kiedy trzeba spełnić dodatkowe warunki. Sprawdź, czy firmę może otworzyć cudzoziemiec, osoba niepełnoletnia lub emeryt.

  • Swoboda działalności gospodarczej
  • Cudzoziemcy
  • Emeryci
  • Osoby niepełnoletnie

Polskie przepisy przyznają dużą swobodę, jeśli chodzi o prowadzenie działalności gospodarczej. Zgodnie z Ustawą z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach.

Działalność gospodarcza to zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

W Polsce status przedsiębiorcy może mieć:

  • osoba fizyczna
  • osoba prawna
  • jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Przedsiębiorcami są także wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Pamiętaj! Ograniczenia w możliwości prowadzenia działalności gospodarczej mogą wynikać z wyroku sądu, który może zakazać konkretnej osobie prowadzenia określonej działalności gospodarczej.

W niektórych przypadkach prowadzenie działalności gospodarczej wymaga zgody odpowiedniego organu, czyli koncesji. Dotyczy to wykonywania działalności gospodarczej w dziedzinach mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny. Koncesji udziela minister właściwy ze względu na przedmiot działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji.

Koncesji potrzebujesz na przykład, jeśli chcesz wytwarzać lub obracać materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym.

Ważne! Przyznanie koncesji może być uzależnione od spełnienia szczególnych warunków, które mogą dotyczyć wykształcenia, wieku, niekaralności czy posiadania pełnej zdolności do czynności prawnych.

W niektórych przypadkach przedsiębiorca musi uzyskać zezwolenie na prowadzenie określonej działalności. Zezwoleń udzielają lub odmawiają ich udzielenia odpowiednie organy. Dotyczy to na przykład wykonywania działalności polegającej na świadczeniu usług przewozu osób czy prowadzeniu apteki.

Podobnie jak w przypadku koncesji także uzyskanie zezwolenia może być uzależnione od spełnienia określonych wymagań, takich jak – na przykład – odpowiedni wiek, wykształcenie czy przejście testów psychofizycznych.

Zasady podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej uregulowane zostały w Ustawie o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy w której zawarte zostały przepisy związane z podejmowaniem, prowadzeniem, zawieszaniem i zamykaniem działalności gospodarczej.

W Polsce obowiązuje zasada swobody podejmowania działalności gospodarczej. Oznacza, że każdy, na równych prawach, ma prawo podjąć działalność gospodarczą według swojego wyboru.

Zasada wolności gospodarczej zawiera jednak ograniczenia podmiotowe (odnoszące się do tego, kto może podejmować działalność gospodarczą) oraz przedmiotowe (dotyczące warunków, które muszą zostać spełnione dla prowadzenia danej działalności).

Najpopularniejszymi formami prowadzenia działalności są indywidualna działalność gospodarcza oraz spółki handlowe, w szczególności spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółka jawna.

Tworzenie, organizację, funkcjonowanie, rozwiązywanie, łączenie, podział i przekształcanie spółek handlowych reguluje Kodeks Spółek Handlowych.

Obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego, którzy chcą wykonywać w Polsce działalność gospodarczą, mogą:

  • założyć w Polsce własną firmę jednoosobową lub dowolną spółkę handlową
  • świadczyć transgranicznie usługi – bez rejestrowania działalności w Polsce
  • założyć w Polsce oddział lub przedstawicielstwo.

Państwami członkowskimi UE są: Austria, Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Malta, Niemcy, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Szwecja, Węgry, Włochy.

Państwami członkowskimi Europejskiego Obszaru Gospodarczego, poza państwami członkowskimi UE, są Norwegia, Islandia, Liechtenstein.

Własną firmę, dowolną spółkę handlową, oddział lub przedstawicielstwo mogą założyć w Polsce, także obywatele USA oraz Konfederacji Szwajcarskiej.

Umowy międzynarodowe Traktat o stosunkach handlowych i gospodarczych między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, sporządzony w Waszyngtonie dnia 21 marca 1990 r. oraz Umowa między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską, z drugiej strony, w sprawie swobodnego przepływu osób umożliwiają zakładanie działalności gospodarczej przez obywateli Stanów Zjednoczonych Ameryki i Konfederacji Szwajcarskiej na takich samych zasadach, jak obywatele polscy.

Obywatele państw, które nie należą do Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego mogą:

  • założyć w Polsce własną firmę jednoosobową lub dowolną spółkę handlową, jeżeli mają tytuł pobytowy, który do tego uprawnia
  • założyć w Polsce spółkę komandytową, komandytowo-akcyjną, z ograniczoną odpowiedzialnością, prostą spółkę akcyjną i spółkę akcyjną
  • przystępować do spółki komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością, prostej spółki akcyjnej i spółki akcyjną oraz nabywać i obejmować udziały lub akcje w tych spółkach
  • założyć w Polsce oddział przedsiębiorcy zagranicznego, jeżeli ratyfikowane umowy międzynarodowe podpisane z Polską nie wykluczają takiej możliwości.

Wykaz ratyfikowanych umów międzynarodowych można znaleźć na stronie Internetowej Bazy Traktatów, prowadzonej przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *