Pompa ciepła jako technologia grzewcza, stale umacnia swoja pozycję na rynku, z roku na rok odnotowując wyraźny wzrost sprzedaży. Naturalnie towarzyszy temu rosnące zapotrzebowanie na odpowiednio przygotowanych specjalistów z tej dziedziny. Instalator pomp ciepła jest obecnie jednym z najbardziej przyszłościowych i pewnych zawodów. Wyjaśniamy, jak nim zostać i co jest kluczowe dla tego fachu.
Pompy ciepła to sposób na ekologiczne i ekonomiczne ogrzewanie domu oraz wody. Do tego dochodzą kolejne atuty: wygoda obsługi, wielofunkcyjność tych urządzeń i możliwości dofinansowania, o jakie mogą się starać użytkownicy. Jeśli weźmiemy pod uwagę całościowe koszty inwestycji, pompy ciepła stanowią konkurencyjne rozwiązanie dla kotłów na biomasę czy gaz. Od 2011 do 2021 r. liczba sprzedanych pomp wzrosła aż pięćdziesięciokrotnie! Możemy być pewni, że tendencja się utrzyma. Międzynarodowa Agencja Energetyczna przewiduje, że w 2050 r. ta forma ogrzewania będzie dominującą na świecie.
Instalatorzy pomp ciepła rozchwytywani
Dynamicznie rozwijający się rynek pomp ciepła coraz bardziej potrzebuje wykwalifikowanych specjalistów – od inżynierów, przez pracowników produkcji, po monterów. Odpowiednio przygotowani instalatorzy pomp ciepła są wręcz rozchwytywani. Z pewnością mogą liczyć na wiele zleceń i dobre zarobki. To zawód na lata. Trzeba jednak pamiętać, że kluczowe jest odpowiednie przygotowanie i doświadczenie – podkreśla Paweł Poruszek, Prezes Zarządu Euros Energy, firmy propagującej nowoczesną energetykę oraz producenta ekologicznych rozwiązań instalacyjnych.
Jak zdobyć uprawnienia?
Należy pamiętać, że ta dziedzina ma swoją specyfikę. Aby dobrze wykonać instalację pompy ciepła, nie wystarczy przyswoić kilka podstawowych informacji. Niezbędne są profesjonalne kwalifikacje. Nierzadko zdarzają się bowiem sytuacje, kiedy niewłaściwie przeprowadzony montaż przynosi bardzo negatywne, dotkliwe dla użytkownika skutki, takie jak niedogrzanie pomieszczeń, zwiększone koszty eksploatacji, zbyt duża wilgotność w domu czy podatność pompy na awarie. Klienci coraz częściej szukają więc instalatorów, którzy są w stanie udokumentować swoje kwalifikacje. Obecnie monter pomp ciepła może zdobyć dwa takie obiektywne – niezwiązane z konkretnymi producentami – certyfikaty.
Pierwszy z nich wystawiany jest przez Europejski System Szkoleń i Certyfikacji Instalatorów Pomp Ciepła (EUCERT). Konieczne jest w tym wypadku przedstawienie doświadczenia zawodowego, ukończenie 40-godzinnego szkolenia oraz zdanie egzaminu. Instalator otrzymuje wówczas certyfikat EUCERT, który uznawany jest na poziomie europejskim. Takie szkolenia w naszym kraju prowadzi Polska Organizacja Rozwoju Technologii Pomp Ciepła.
Monter może też zdobyć certyfikat jako instalator OZE o specjalności pompy ciepła. Oprócz udokumentowania doświadczenia, musi wówczas odbyć podstawowe szkolenie i do roku od jego zakończenia zdać odpowiedni egzamin. Szkolenia prowadzą organizatorzy akredytowani przez Urząd Dozoru Technicznego. Certyfikat pozostaje ważny przez pięć lat.
Zawód z gwarancją zatrudnienia
Z wykwalifikowanymi instalatorami chętnie współpracują polscy producenci pomp ciepła. Mamy swoich wykwalifikowanych serwisantów oraz ekspertów od produktów. Wymagamy specjalistycznej wiedzy oraz umiejętności, by zapewniać najwyższą jakość usług. Wzrost zainteresowania odnawialnymi źródłami energii zdecydowanie przekłada się na rynek pracy, niosąc ogromny potencjał rozwoju zawodowego. Doświadczeni instalatorzy z odpowiednim certyfikatem stale są poszukiwani i ta tendencja z pewnością się utrzyma – wyjaśnia Paweł Poruszek z Euros Energy.
Warto dodać, że ci, którzy chcą zdobyć certyfikat, mogą otrzymać dofinansowanie unijne związane ze zdobywaniem kwalifikacji. Szkolenia z zakresu instalacji pomp ciepła prowadzą też różne firmy związane z tą branżą.
Działalność gospodarczą rozpoczynamy od bezpłatnej rejestracji w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, którą prowadzi minister właściwy do spraw gospodarki.
Wniosek składa się na specjalnym formularzu, który jest dostępny na stronie internetowej CEIDG.
Wniosek ten musi być opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.
Wniosek można złożyć także w dowolnie wybranym urzędzie gminy osobiście lub listem poleconym (musi być wówczas opatrzony podpisem wnioskodawcy poświadczonym notarialnie). Wpis do CEIDG jest dokonywany najpóźniej następnego dnia roboczego po dniu złożenia wniosku.
Do wniosku należy dołączyć oświadczenie o braku orzeczonych wobec wnioskodawcy zakazów prowadzenia działalności gospodarczej, zakazu wykonywania określonego zawodu i zakazu prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub opieką nad nimi. Należy również dołączyć oświadczenie o posiadaniu tytułu prawnego do każdej nieruchomości, której adres jest wpisywany w CEIDG (przedsiębiorca wpisany do CEIDG jest obowiązany posiadać tytuł prawny do nieruchomości, których adresy podlegają wpisowi) Ww. oświadczenia składane są pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
Wniosek o wpis do CEIDG jest jednocześnie wnioskiem o nadanie numeru REGON (rejestr podmiotów gospodarki narodowej), wnioskiem o nadanie NIP (Numer Identyfikacji Podatkowej) a także złożeniem oświadczenia o wyborze formy opodatkowania.
Jeżeli przedsiębiorca jest płatnikiem składek, do wniosku o wpis do CEIDG może dołączyć zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych i/albo do ubezpieczenia zdrowotnego, zgłoszenie do ubezpieczenia zdrowotnego członków rodziny, a także zmianę danych wskazanych w ww. zgłoszeniach lub zgłoszenie wyrejestrowania z ww. ubezpieczeń.
CEIDG przesyła dane do wskazanego przez przedsiębiorcę urzędu skarbowego, właściwego urzędu statystycznego oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.
Wniosek o wpis do CEIDG nie podlega żadnym opłatom.
Zaświadczeniem o wpisie do CEIDG jest wydruk ze strony internetowej CEIDG.
Organy administracji publicznej nie mogą domagać się od przedsiębiorców okazywania, przekazywania lub załączania do wniosków zaświadczeń o wpisie w CEIDG. Numerem identyfikacyjnym przedsiębiorcy w obrocie gospodarczym jest numer NIP.
Nie wymaga rejestracji drobna działalność zarobkowa osób fizycznych, których przychód nie przekroczy w żadnym miesiącu 50 proc. kwoty minimalnego wynagrodzenia. Informacje na temat takiej działalności można znaleźć w serwisie informacyjno-usługowym dla przedsiębiorcy.
Obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego, którzy chcą wykonywać w Polsce działalność gospodarczą, mogą:
- założyć w Polsce własną firmę jednoosobową lub dowolną spółkę handlową
- świadczyć transgranicznie usługi – bez rejestrowania działalności w Polsce
- założyć w Polsce oddział lub przedstawicielstwo.
Państwami członkowskimi UE są: Austria, Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Malta, Niemcy, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Szwecja, Węgry, Włochy.
Państwami członkowskimi Europejskiego Obszaru Gospodarczego, poza państwami członkowskimi UE, są Norwegia, Islandia, Liechtenstein.
Własną firmę, dowolną spółkę handlową, oddział lub przedstawicielstwo mogą założyć w Polsce, także obywatele USA oraz Konfederacji Szwajcarskiej.
Umowy międzynarodowe Traktat o stosunkach handlowych i gospodarczych między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, sporządzony w Waszyngtonie dnia 21 marca 1990 r. oraz Umowa między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską, z drugiej strony, w sprawie swobodnego przepływu osób umożliwiają zakładanie działalności gospodarczej przez obywateli Stanów Zjednoczonych Ameryki i Konfederacji Szwajcarskiej na takich samych zasadach, jak obywatele polscy.
Obywatele państw, które nie należą do Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego mogą:
- założyć w Polsce własną firmę jednoosobową lub dowolną spółkę handlową, jeżeli mają tytuł pobytowy, który do tego uprawnia
- założyć w Polsce spółkę komandytową, komandytowo-akcyjną, z ograniczoną odpowiedzialnością, prostą spółkę akcyjną i spółkę akcyjną
- przystępować do spółki komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością, prostej spółki akcyjnej i spółki akcyjną oraz nabywać i obejmować udziały lub akcje w tych spółkach
- założyć w Polsce oddział przedsiębiorcy zagranicznego, jeżeli ratyfikowane umowy międzynarodowe podpisane z Polską nie wykluczają takiej możliwości.
Wykaz ratyfikowanych umów międzynarodowych można znaleźć na stronie Internetowej Bazy Traktatów, prowadzonej przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych.
